#Όταν_πέσουν_οι_μάσκες_μην_ξεχάσεις

 

Κοιτώντας βαθιά και μακριά

στους κόσμους που δημιούργησε

η δυστοπία

Αλώβητος δεν έμεινε κανείς... 

σε αυτές τις μάχες δίχως κανόνια

Το αίμα ρέει πλέον κι από τις ψυχές

τα δάκρυα γίνανε βράχοι

που τους έσπασε το κύμα

Οι αποστάσεις χάνονται στις αναμνήσεις

Κι έτσι σκληραίνουν οι πόνοι στις πληγές

Αλώβητος δεν έμεινε κανείς...

Συνταράχθηκε η πίστη και απαγορεύθηκε το ιερό

Η ελπίδα κρύφτηκε πίσω από μια μάσκα

Το όνειρο όμηρος σε ένα φυαλίδιο

που δεν είναι καν ελιξήριο...

Όταν πέσουν οι μάσκες, μην ξεχάσεις...

εκείνο το βλέμμα που δεν είδες

εκείνο τον λόγο που δεν ακούσθηκε

εκείνο το άγγιγμα που δεν επετράπη..

Όταν πέσουν οι μάσκες, μην ξεχάσεις

το κρυφό υγρό από το μάτι στην ψυχή...

Όταν ξημερώσει δες προς το Ήλιο 

#αλώβητος_δεν_έμεινε_κανείς

#οταν_πέσουν_οι_μάσκες_μην_ξεχάσεις